Η Νέα Υόρκη πνίγεται στα πακέτα από Online παραγγελίες

Οι online παραγγελίες που εκτοξεύτηκαν κατά την περίοδο της πανδημίας, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κατακλύζουν τη Νέα Υόρκη δημιουργώντας καθημερινά πανδαιμόνιο στους δρόμους της πόλης. Amazon, Hello Fresh, Stitch Fix. Οι μεγάλες γνωστές πλατφόρμες διακίνησης αγαθών παίρνουν φωτιά στο διαδίκτυο από τα εκατομμύρια κλικ των Νεοϋρκέζων για παραγγελίες. Κάθε κτύπημα στο πληκτρολόγιο φέρνει το πακέτο στο σπίτι σε τρεις μέχρι πέντε ημέρες, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και σε ένα 24ωρο.

Πακέτα, πακέτα και ακόμη περισσότερα πακέτα με αγαθά από όλο τον κόσμο, που παραδίδονται μετά από μερικά μόνο κλικ. Ομως αυτό το πανδαιμόνιο παραγγελιών που με τόση ευκολία έρχεται μπροστά στην πόρτα του σπιτιού περιπλέκει την αστική ζωή εδώ και λίγα χρόνια, προκαλώντας αυξημένες κλοπές, μεγάλη κίνηση, απορρίμματα συσκευασιών ενώ προκαλεί ασφυξία και στις τοπικές επιχειρήσεις. Ορισμένες πόλεις, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και την Ιαπωνία, εφαρμόζουν κανονισμούς που περιορίζουν δραματικά το άγχος που σχετίζεται με τα πακέτα. Όχι όμως η Νέα Υόρκη, τουλάχιστον όχι ακόμα.

Πριν από τρία χρόνια, περισσότερα από 1,8 εκατομμύρια πακέτα παραδόθηκαν στο “Big Apple” σε μια τυπική ημέρα, σύμφωνα με στοιχεία που συνέλεξε το Πολυτεχνικό Ινστιτούτο Rensselaer για Αειφόρα Συστήματα Αστικών Εμπορευμάτων. Μόλις λίγους μήνες μετά την πανδημία, ωστόσο, ο αριθμός αυτός είχε αυξηθεί σε σχεδόν 2,3 εκατομμύρια.

Και αυτό μετράει μόνο τα τυπικά πακέτα ηλεκτρονικού εμπορίου , λέει ο Χοσέ Χολγκίν Βέρας, διευθυντής του κέντρου. Συνολικά, με είδη παντοπωλείου και έτοιμα τρόφιμα, οι συνολικές ημερήσιες παραδόσεις ανέρχονται σε περισσότερα από 3,7 εκατομμύρια πακέτα εκτιμά το κέντρο. Αυτό ισοδυναμεί με το να παραδίδετε κάθε μέρα από ένα αντικείμενο στο μισό πληθυσμό της Νέας Υόρκης. Δύο χρόνια μετά την πανδημία, τον Μάρτιο του 2022, ο αριθμός είχε μόλις μειωθεί, σε κάτι λιγότερο από 3,6 εκατομμύρια πακέτα. Οι άνθρωποι, υποθέτει ο Χολγκίν Βέρας απλά συνήθισαν να παραγγέλνουν τα πάντα στην πόρτα τους.

«Είναι λογικό», λέει . Εξάλλου, η πανδημία ανέτρεψε τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε σε όλο τον κόσμο, ειδικά όταν πρόκειται για ψώνια και φαγητό έξω. Ομως το ηλεκτρονικό εμπόριο συνοδεύεται από σημαντικό κόστος που δεν αντικατοπτρίζεται στην τιμή αγοράς. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη μελέτη  διαπίστωσε ότι η Νέα Υόρκη κατατάσσεται ως η πόλη με τη μεγαλύτερη κυκλοφοριακή συμφόρηση στις ΗΠΑ. Στο συγκεκριμένο πρόβλημα, η παράδοση εμπορευμάτων παίζει σημαντικό ρόλο:

Μια έκθεση του Νοεμβρίου του 2021 εκτιμά ότι η παράδοση περισσότερων από 2 εκατομμυρίων δεμάτων ηλεκτρονικού εμπορίου την ημέρα απαιτεί περίπου 7.800 φορτηγά οχήματα, καθένα από τα οποία καταλαμβάνει μεγάλους και μικρούς δρόμους  της πόλης για οκτώ ώρες. Αυτό συνολικά ισοδυναμεί με περισσότερες από 60.000 ώρες κυκλοφορίας οχημάτων κάθε μέρα.

Παρατηρώντας την αύξηση της κυκλοφορίας για παραδόσεις ηλεκτρονικού εμπορίου, ο τότε δήμαρχος Μπίλ Ντε Μπλάσιο διέθεσε 38 εκατομμύρια δολάρια στον προϋπολογισμό του Νοεμβρίου 2021 για την αποστολή αυτών των πακέτων μέσω του «μπλε αυτοκινητόδρομου» – με πλοία αντί φορτηγών

«Ένας από τους καλύτερους τρόπους για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής είναι να ξεφύγουμε από μια κοινωνία και οικονομία που κυριαρχείται από μεγάλα φορτηγά», είπε στα τέλη του 2021. «Και αυτή ακριβώς είναι η αλήθεια στη Νέα Υόρκη και την Αμερική σήμερα: Το βασίλειο των 18τροχων. Είναι υπέρτατο, είναι παντού και αποτελεί κίνδυνο για το μέλλον μας».

Ακόμη μερικές προσπάθειες μείωσης της συμφόρησης των φορτηγών παράδοσης έχουν εμφανιστεί. Υπάρχουν ποδήλατα φορτίου, για παράδειγμα, και μια επιβάρυνση 3 δολαρίων την ημέρα για κάθε “μη απαραίτητο” πακέτο που παραδίδεται.

Οι θυρίδες είναι επίσης ένας βασικός παίκτης καθώς βοηθούν στην αντιμετώπιση του προβλήματος του «τελευταίου μιλίου» ή του τελευταίου σκέλους της διαδικασίας παράδοσης— συγκεντρώνοντας τα πακέτα σε συγκεκριμένα σημεία ώστε να αποφεύγεται η παράδοση από πόρτα σε πόρτα.

Αποκλειστικές θυρίδες- ντουλάπια διαθέτει η Amazon ζουν στα καταστήματα 7-Elevens, Rite-Aids, Whole Foods και Chase Banks. Υπάρχουν όμως και υπηρεσίες θυρίδων λιανεμπορίου όπως η Stowfly. Οι θυρίδες αυτής της εταιρείας βρίσκονται σε μια σειρά από μικρότερα καταστήματα.. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Stowfly, Σιντ Χάτρι , λέει ότι η προσέγγιση αυτή λύνει δύο προβλήματα ταυτόχρονα: συγκεντρώνει τις παραδόσεις του ηλεκτρονικού εμπορίου βοηθώντας παράλληλα τις τοπικές επιχειρήσεις «να αποκτήσουν επιπλέον εισόδημα και  κίνηση σε μια εποχή που το φυσικό λιανεμπόριο είναι νεκρό».

“Είναι χρήσιμο να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να βάλουμε το πρόβλημα του δέματος σε ιστορικό πλαίσιο”, λέει ο Ντεϊβιντ Βέγκα Μπαρατζόβιτς , συνεργάτης στο WXY, μια αρχιτεκτονική εταιρεία στη Νέα Υόρκη. Το πρόβλημα των πακέτων της πόλης δεν αφορά μόνο τους συμφορημένους δρόμους ή την αναποτελεσματική κατανομή των πόρων, λέει. Μάλλον, είναι μια άλλη κρίση ευκολίας, παρόμοια με εκείνη όταν, τη δεκαετία του 1950, τα εμπορικά κέντρα των προαστίων άρχισαν να ανταγωνίζονται τα κέντρα των πόλεων.

«Ζούμε σε μια πόλη η οποία παρέχει κυρίαρχα τη δυνατότητα να βγαίνεις έξω από την πόρτα σου, να παίρνεις ένα κουτί γάλα, να πηγαίνεις σε ένα βιβλιοπωλείο, να πηγαίνεις σινεμά κ.λπ.», λέει, «και η κουλτούρα της ευκολίας, όλα αυτά τα απειλεί»

Ο Αρθουρ Γκέτμαν , διευθυντής ανάλυσης στο Υπουργείο Μεταφορών της Νέας Υόρκης, συμφωνεί. «Πολλοί άνθρωποι που έρχονται στη Νέα Υόρκη κουβαλούν τη νοοτροπία του «Αμερικανικού ονείρου»», λέει, αλλά εδώ είναι το πρόβλημα: αυτό το όνειρο έχει σε μεγάλο βαθμό βάση στα προάστια. Η πόλη απλά δεν έχει τον χώρο για αυτό—για να έχουν όλοι το σπίτι τους, το γκαζόν τους, το αυτοκίνητό τους και τα πράγματά τους. Με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους ποδηλατόδρομους, τα πεζοδρόμια, τα πάρκα και τις πολυκατοικίες, η Νέα Υόρκη είναι φτιαγμένη για κοινή χρήση.

Καθώς όλοι, από πολεοδόμους μέχρι διαχειριστές πολυκατοικιών έρχονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες της αύξησης του ηλεκτρονικού εμπορίου, ο Χολγκίν Βέρας αφού μελέτησε τα δεδομένα για χρόνια, δεν μπορεί παρά να ρωτήσει: «Από όλες τις αγορές που έγιναν, τι ποσοστό αφορούσε πραγματικά επείγουσες αγορές;”

Πηγή: MIT Technology Review